معرفی فیلم 12 سال بردگی؛ صریح و خشن - تصویر کانادا

عنوان اصلی: Twelve Years a Slave

کارگردان: استیو مک کویین

فیلم 12 سال بردگی برمبنای خاطرات مردی به نام سالومون نورتاپ ساخته شد. داستان فیلم در سال 1841 اتفاق می افتد. سالومون یک مرد آزاد آفریقایی-آمریکایی است که نجار و ویولنیست ماهری به شمار می رود. دو غریبه به او پیشنهاد کاری همراه با سیرک با عایدی بالا به عنوان موزیسین می دهند. سالومون بدون این که به کسی خبر بدهد همراه آن ها می رود ولی او را بیهوش می نمایند و به جایی می برند که به عنوان برده فروخته گردد. وقتی سالومون می گوید که مرد آزادی است به شدت او را کتک می زنند.

سالومون به مدت 12 سال به عنوان برده به ارباب های مختلف فروخته می گردد که بیشتر آن ها رفتارهای غیر انسانی از خودشان نشان می دهند. بعد از 12 سال خاطراتش را برای یک نفر تعریف می نماید و علیرغم ریسکش او به همسر سالومون نامه ای می نویسد. مقامات نیویورکی به تکاپو می افتند تا زمینه برای آزادسازی سالومون را فراهم نمایند.

فیلم مک کوئین در حقیقت اولین اثری بود که با تمرکز روی سیاهپوستان در اسکار تحویل گرفته شد و بعد از آن فیلم هایی مانند مهتاب و بقیه آثاری که تمرکزشان روی سیاهپوستان بود اهمیت پیدا کردند. منتقدان معتقدند که هر چند تماشا فیلم ساده نیست اما با صراحت و خشونت تاریخ برده داری در آمریکا را نمایش می دهد.

فیلم چند نقطه قوت بزرگ دارد. اول این که بیشتر از آن که یک مرثیه اندوهگین باشد، با وجود آن که احساسات مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد اما بیشتر نشانه ای بر پیروزی هنر است. کاراکترهای فیلم به یادماندنی هستند و شیوه کارگردانی مک کوئین فروتنانه اما جادویی است. فیلم برنده سه جایزه اسکار شد و لوپیتا نیونگ او را هم که اسکار نقش مکمل دریافت کرد، به سینما معرفی کرد.

ناشر فرانسوی از چاپ کتاب خاطرات وودی آلن انصراف داد